Metoda natryskiwania cieplnego, w której paliwem jest tlen i kerozyna, a cząstki gazów wytwarzanych podczas spalania tych mediów osiągają prędkość naddźwiękową. Materiał powłokowy w postaci proszku jest dostarczany do wytworzonego w palniku strumienia gazów, dzięki czemu jego cząstki są rozpędzane do bardzo wysokiej prędkości i transportowane w kierunku podłoża, osiągając przy tym wysoką energię kinetyczną. Ogrzane i rozpędzone cząstki są nakładane na podłoże w postaci kolejnych warstw.
W metodzie HVOF uzyskuje się powłoki o następujących właściwościach:
- wysoka twardość do 1500HV0.3
- duża gęstość
- bardzo niska porowatość (< 1%)
- bardzo niski stopień utlenienia
- bardzo dobra przyczepność do podłoża
- bardzo wysoka odporność na ścieranie, erozję, kawitację
- odporność na wysoką temperaturę do 850°C
- odporność chemiczna i korozyjna
- powłoki na powierzchniach zewnętrznych i w otworach
- typowa grubość powłoki: 50 – 300 µm
Przykłady warstw węglikowych i kompozytowych natryskiwanych metodą HVOF:
- węglik wolframu: WCCoCr, WCCo (link do powłoki węglikowe)
- węglik chromu: Cr3C2, Cr3C2-NiCr (link)
- kompozyty węglikowe: WC-CRC-Ni (link)
- inconel (nazwa handlowa?)
Zastosowanie- przykłady:
- tłoczyska siłowników
- rozdzielacze sektorowe
- elementy instalacji turbin energetycznych- siłowniki, zawory, łopatki wirników
- nurniki i tłoki pomp do wysokich ciśnień do 100 MPa
- pierścienie ślizgowe uszczelnień mechanicznych
- ślimaki podające
Przemysł: spożywczy, chemiczny, farmaceutyczny, petrochemiczny, oil & gas, wydobywczy- górnictwo, maszynowy, papierniczy, drukarski, kablowy, lotniczy